تولدی دیگر 

امروزتولد یه مرد بزرگ هست،کسی که برای اونچه که امروز هستم گرچه هیچی نیستم به اون مدیونم،مرد تنها و غریبی که غم و غربتش رو و درد های عظیم دلش رو به کسی نگفته و کسی هم نخواسته درک کنه اما حداقل من به این کوچکی و نافهمی سعی کردم بفهمش و درکش کنم،مردی که در پشت سکوت سنگینش،عظمت و بزرگیش نهفته هست و راست میگن که ادمهای بزرگ رو از سکوتهای سنگین و پهناورشون که مثل سهمگین ترین فریادهاست باید شناخت....دیشب تا صبح جامهای زیادی پر و خالی شد و بغضهای بسیاری خورده شد...از شکنجه های زندانبان ها بر تنش و از شکنجه های ادم های پوشالی بر روحش غصه ها بود و قصه ها،قصه هایی که برای اولین بار از زبونش پایین ریخت برای اولین یا شاید اخرین کسی که من بودم...و در پایان سپیدی صبح بود و اشکهای ماسیده بر پلک.....
عموی عزیز که تنها هم خون من نیستی ،باور دارم اگر فرشته ها وجود داشته باشند بر توحسادت میکنند...صبح زیبای میلادت برمن مبارک