كاش ميخوابيدم، تورو خواب ميديدم... 

در اتاقي كه به اندازه يك تنهايي است
دل من ، كه به اندازه يك عشق است
به بهانه هاي ساده ي خوشبختي خود مي نگرد
به زوال زيباي گلها در گلدان
به نهالي كه تو در باغچه خانه مان كاشته اي
و به آواز قناري ها كه به اندازه يك پنجره ميخوانند
آه ، سهم من اينست ، سهم من اينست
سهم من آسمانيست
كه آويختن پرده اي آن را از من ميگيرد
سهم من پايين رفتن از يك پله متروك است
و به چيزي در پوسيدگي و غربت واصل گشتن
سهم من گردش حزن آلودي در باغ خاطره هاست
و در اندوه صدايي جان دادن
كه به من مي گويد
دستهايت را دوست دارم

(فروغ فرخزاد)

چقدر خوابم مياد ، دلم مدتهاست براي يك خوابِ عميق و طولاني تنگ شده ، دلم ميخواد اينقدر بخوابم كه خوابم تبديل بشه به يك خواب ابدي!
اينبار كه مي خواستم بيام خونه ، از چند ساعت مونده به حركت اتوبوس ، با اين شوق و اميد ميامدم كه برسم به اتاقم و خودمو پرت كنم رو تختم و گوله بشم زير لحاف و تا بي نهايت بخوابم اما اين دو روز هم نتونستم خودم رو ارضا كنم و همچنان منگِ خوابم ، روز اول كه صبح زود مجبور شدم بيدار بشم و برم دنبال كتابهاي جديدي كه اساتيد معرفي كردن و امروزم كه سر صبح مامان جان بيدارم كرد و از خونه پرتم كرد بيرون! چرا؟ چون امروز خونه ما شده بود مسجد و حاج خانوم سفره صلوات راه انداختن! موندم ديگه اين سفره ختم صلوات چه صيغه اي! 10 ،20 تا زنِ بيكار دور يك سفره ميشينن و صلوات ميفرستن كه خودشون و بچه هاشون و هفت نسل پس و پيششون در درگاه خدا رستگار بشن! به پير به پيغمبر ، خدا راضي نيست يك جوونِ مست و دچار كمبود خواب رو ، سر صبح زا به راه كنن و براش حمد و ثنا راه بندازن !
صبح به مامان ميگم دلم براي جوونيهات خيلي تنگ شده ، روزايي كه ميرفتي مدرسه و به بچه ها درس ميدادي و هنوز اينجوري نبودي ، براي روزاي قبل از انقلابي كه عكسهات هست كه با كت دامن و موهاي خوشگل و مرتب ميرفتي و صدها دانش آموز رو تربيت ميكردي ، فكرشو بكن الگوي هزاران دختر و همجنس خودت بودي كه فردا ميخواستن مثل خودت سر افراز و سر بلند مثل مردها و پا به پاي اونها و حتي بهتر از اونها كار كنن و بدرخشن و از آزادي هاي اجتماعي لذت ببرن ، اما حالا چي ؟ به خودت و دختر خودت و تمام زن و دختر هاي اين جامعه كوفتي نگاه كن كه چه زجري ميكشن ، فكر ميكني با صلوات فرستادن و نماز و قران خوندنها و اين خاله زنك بازي ها چيزي درست ميشه؟!
به خدا اين درد داره ، درد داره كه ببيني يك انسان رو كه تنها از يك جنس ديگه است ، به اسم دين و مذهب و هر كوفت و زهر مار ديگه اي تحقير كنن و سركوب كنن و جلوي آزادانه نفس كشيدنش رو بگيرن ، درد آور تر از اون اين هست كه ببيني خودِ همين زنها كه از جنس درد هستن و طعم تلخ تبعيض و نابرابري رو چشيدن به هم ظلم ميكنن و يا با تخمير شدن فكري و ساده انگاري تن به همچين مسائلي ميدن ، به هر حال كه تاسف بر انگيز هست و حالا حالا هم فكر نميكنم حل شدني باشه
در هر صورت كه امروزم خوابم ماليد ، فردا هم كه باز 5 صبح بايد راه بيافتم برم و به محض اينكه برسم بايد برم سر كلاس ، باز خوبه با همون استاد پاشاي عثماني كلاس داريم و سر كلاس خوابت نميگيره ، تو تمام اين كلاسايي كه تشكيل ميشه فقط اين عربي مزخرف خواب آور هست كه ساعت 8 صبح هم تشكيل ميشه و چه استاد مزخرفتري هم داره ، شبيه كوركوديل هاي اوليه هست ، اولين جلسه هم كه باهاش كنتاكت داشتم ، فكرشو بكن يه آدم چقدر ميتونه نفهم و بي منطق باشه ، ساعت 8 بنا بر اون چيزي كه تو برنامم بود رفتم سر كلاس ديدم چند نفر از بچه ها دم درن ، پرسيدم چرا نميرين تو؟ گفتن استاد راه نميده و گفته بايد يك ربع به 8 ميامدين! من در زدم و وارد كلاس شدم و گفتم ببخشيد استاد من دانشجوي تازه وارد هستم و يك هفته هست ثبت نام كردم ، مرتيكه برداشت گفت تازه وارد هستي كه هستي ! گفتم آخه تو اين كاغذ نوشته ساعت 8 تشكيل ميشه ، تازه شما اگر قبلا اعلام كردين من كه در جريان نبودم ، گفت بايد از امور كلاسها ميپرسيدي ، در اتاق رو كوبيدم بهم و رفتم امور كلاسها كه ببينم من اين وسط چه گناهي دارم ، حالا كه رفتم ميبينم امور كلاسها خودش تعطيله و درش بستست و كسي توش نيست ! خنده دار نيست ؟! نه جان من ؟ سوژه خنده هايي به اين توپي ، ميشه اينقدر به اين مصيبتها و اوضاع افتضاح خنديد كه از تصور خارجه‌ ، حيف اون چشمهاي قشنگت نيست كه بخواد از عصبانيت سرخ بشه و توش اشك جمع بشه ؟! خلاصه در حالي كه ميخنديدم برگشتم و باعث مزاح و تفريح دوستانِ پشت در هم شدم ، تا اينكه متمسك به استفاده از روش شماره 2 يعني به كار بردن دستمال يزدي شديم و اين وظيفه خطير رو هم يكي از بچه ها به عهده گرفت و اجازه ورود به كلاس رو گرفتيم ، اگر بحث حضور و غياب و حذف درس نبود عمرنات پتاسيم كه برم سر كلاس اين مردك ، تازه از همين الان به فكر حذفش هستم!
به جز اين يكي كه يكم زياد باهاش حال نميكنم ( كه شايدم مشكل از من باشه)بقيه استادها حرف ندارن ، استاد ادبيات كه ديگه محشره! قد متوسطِ مايل به كوتاه! با موهاي كوتاه و يكوري و چشمهاي نافذي كه ميتونه تمام وجودت رو با يك نظر بخونه و كلامي دلنشين و محكم كه آدم رو ميخكوب ميكنه ، وقتي داشت در مورد جلال الدين محمد خوارزمشاه و رشادتهاش تعريف ميكرد اينقدر مجذوب كننده بود كه نا خود آگاه به قسمتهاي تراژديكش كه رسيديم بغض گلوم رو گرفت ، وقتي از سعدي ميگفت و به اين نكته اشاره كرد كه سعدي در بوستان و گلستان دو شخصيت كاملا متفاوت هست به جسارت و درايتش هزار بار احسنت گفتم وقتي از حافظ گفت به همين صورت و الي آخر...عجيب حس ميكنم آبم باهاش تو يك جوي ميره ، مخصوصا كه گفت تحقيق بياريد و منم رفتم تو كار يك تحقيق كه مطمئنم وقتي بخوندش پشمهاش فر مي خوره !
تيپيك ترين استادمون هم كه استاد حقوق اساسي هست ، يك جوون مو بلوند و قد بلند و چشم آبي ! تلفيقي از بهرام رادان و پارسا پيروزفر! (موندم چرا از اين دارقوز آباد سر درآورده) و فوق العاده خوش برخورد و جنتلمن ، همون جلسه اول اينقدر سوال ازش پرسيدم كه فتيله پيچ شد ، مخصوصا آخر كلاس كه تنها گيرش آوردم ازش پرسيدم آيا حكومت ولايت فقيه در تقسيم بندي هايي كه عنوان كرديد، همون حكومت سلطنت الهي نيست كه بعد از ظهور مسيحيت و قدرتمند شدن پاپها شكل گرفت؟! اينو كه پرسيدم خنديد گفت ديگه سوالاي سياسي ازم نپرسيد!
يك استادِ زن هم داريم كه اونم جوون هست ، شبيه مجريهايي هست كه ميان برنامه خردسالان رو اجرا ميكنن،اما اين بنده خدا بايد با يك كلاس سرتاسر سبيل سر و كله بزنه ، آخه از دولتي سر رئيس دانشگاه جديد كه از بيخ عرب هست ، كلاسها كاملا به دو بخش گيها و لزها تقسيم شده! كلاس مختلط ممنوع! ديگه اين مجري برنامه خردسالان يك كتاب هم دستش هست كه جلدش رو پوشونده و از روي همون تخته رو سياه ميكنه و جزوه ميگه
استاد حقوق جزا هم كه يك پيرمرد لق لقويي هست كه راه رفتنش من رو ياد عزت الله انتظامي ميندازه ، الان ميگي ماشالله دانشگاه كه نيست هاليوودِ! اين پيرمرد هم ناراحتي قلبي داره و اين هفته اصلا كلاسهاش رو تعطيل كرد و رفت كه وقت پزشك داشت ، حالا جالب اينجاست يك كتاب معرفي كرده كه بگيريم كه از قضا نويسنده اش خودش هست و تو بازار هم يافت نميشه! خيلي باحاله نه؟!
و استاد فلسفه كه تارزان رو برات تداعي ميكنه ، نه ببخشيد ، سعيد امامي رو تداعي ميكنه ، هيكلي مثل دكل با ريش و پشمي انبوه و صد البته اعتقاداتي كه خودت ميدوني ، اما جاي شكرش باقي كه خوش برخورد و مودب هست ، فكر كنم بايد سر كلاسش به رنگ خودش در بيام و مقادير متنابهي جانماز آب بكشم تا از لحاظ نمرات رستگار بشم!
از همه اينا كه بگذريم ميرسيم به اتاق و هم اتاقي ها و قصه هاي خوابگاه! قبلا گفتم كه 5 تا هستن ، علي ، وحيد ، مهدي ، مصطفي ، جواد
علي قدش تا شونه هام ميرسه ولي زبونش دو برابر قد من هست ، فوق العاده تخس و جوك هست ، اگر يك روز تو اتاق نباشه نبودش كاملا حس ميشه ، فقط به من كاري نداره و متلك بارم نميكنه وگرنه هيچ كس از دستش در امون نيست مخصوصا وحيد!
وحيد بچه يك آبادي هست كه لهجه اش ميتونه تورو از خنده خفه كنه ، فوق العاده بي خيال به گونه اي كه وقتي ميبينيش ميگي اين اصلا تا حالا تو زندگيش غم نداشته ، يه جورايي مثل لورل! ساعت 2 شب اگه ديدي تختها داره ميلرزه و سر و صدا مياد مطمئن باش كه وحيد هست كه ياد جوك ديشب افتاده و داره ميخنده! بيخود نيست ميگم كمبود خواب دارم! خلاصه كه اگه اون و علي نباشن و سر به سر هم نزارن نصف بساط خنده مون نيست
مصطفي بيشتر بهش ميخوره اسمش جواد باشه! پشت مو و كاكل و دم پا گشاد! بيشتر از اين بگم؟! باشه ، انفيه! آره چند وعده در روز استعمال انفيه ميكنه تا عطسه كنه و به اصطلاح خودش راحت بخوابه ! و چقدر هم كه خوش خوابه ، بيشتر ساعات روز رو در رختخواب سير ميكنه به حدي كه من از مقام شامخ شلمانيت استعفا دادم و گفتم تنها برازنده تو هست! بر خلاف ظاهرش ، باطن روشن و فهميده اي داره ، ميفهمي كه بزرگ شده!
جواد كه قبلا گفتم هيكل آرنولد رو داره و صورت و چهره يك شاهين، اون هم در دسته علي و وحيد قرار ميگيره ، يعني جوكهاي متحرك! از وقتي بهش گفتم به قيافت و اسمت نميخوره جواد باشه ، فريبرز صداش ميكنيم! وحيد و مصطفي و جواد از يك محدوده جغرافيايي ميان با يك لهجه خاص و تقريبا عادات و تفكرات مشترك و ساده و عاميانه
و مهدي با بازوهاي پف كرده كه نقطه مقابل من و رقيب فكريم هست و زياد با هم بحث ميكنيم ، مخصوصا در حوزه دين و سياست و اينجور كه ميبينم تاثير من روي اون بيشتر هست تا اون روي من!
به طور كلي اكيپ خوبي هستيم ، بچه هاي خوبين ، بيشتر از هر چيزي نشاط و سادگي توشون موج ميزنه و قابل توجه كه تنها اكيپي هستيم كه من ديدم تو دانشگاه با هم ميريم كتابخونه و مطالعه ميكنيم
اگر از كم خوابي و فقر استراحت از بين نرم اوضاع قابل تحملي هست
ميوزد
از سر اميد نسيمي

ديگه برم لالا كه به بيهوشي نزديك ميشم